Οι δόσεις ακτινοβολίας είναι πιο στοχευμένες και συγκεκριμένες από ποτέ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο καρκίνος ή ο όγκος θα είναι τα μόνα σημεία που επηρεάζονται. Οι ασθενείς θα πρέπει να ρωτήσουν, για παράδειγμα, “Τι θα αγγίξει η δέσμη, εκτός από τον προστάτη μου;” ή, “Αν η κύστη μου είναι έξω, τι γίνεται με την ακράτεια;”
Εάν η ακτινοβολία μπορεί να επηρεάσει τους όρχεις ή τις ωοθήκες, οι ασθενείς μπορεί να θέλουν να εξετάσουν το ενδεχόμενο εξοικονόμησης σπέρματος, ωαρίων ή ιστού ωοθηκών. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί ή οι περισσότεροι επιζώντες δεν έχουν σκεφτεί τα πραγματικά «πεδία» ακτινοβολίας που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του αμμώδους τμήματος της ακτινοθεραπείας.
Τα ίδια ερωτήματα ισχύουν για τη χειρουργική επέμβαση και τη χημειοθεραπεία. Οι χειρουργοί συχνά μετακινούν πράγματα μέσα στο σώμα για να αντιμετωπίσουν ή να αφαιρέσουν τον καρκίνο. Το «σχεδόν ζημιά» είναι συνηθισμένο. «Θα έχω έναν φυσιολογικό, δεκτικό κόλπο;» «Μικρός» κόλπος; Δεν θα υπάρχει καθόλου κόλπος;» Η χημειοθεραπεία μπορεί να προκαλέσει πρόωρη εμμηνόπαυση ή ανδρόπαυση (στους άνδρες) παίζοντας τον όλεθρο με τις ορμόνες, είτε προσωρινά είτε μόνιμα.
Επιπλέον, ο καρκίνος της κεφαλής και του τραχήλου, ο οποίος επηρεάζει περίπου 40.000 Αμερικανούς κάθε χρόνο, επηρεάζει την εικόνα του σώματος, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει τη λίμπιντο.
